بررسی نتایج طولانی‌مدت تیمکتومی و عوامل مرتبط با آن در مبتلایان به میاستنی‌گراویس، مراجعین به بیمارستان لقمان حکیم طی سالهای 86-1372

سابقه و هدف: میاستنی‌گراویس بیماری خودایمنی می‌باشد که با تولید آنتی‌بادی ضد رسپتور استیل‌کولین در غشای پس‌سیناپسی شناخته می‌شود. جراحی در این بیماران به منظور خارج کردن کامل بافت تیموس و کنترل بیماری انجام می‌گردد، اما نتایج طولانی‌مدت جراحی به درستی شناخته نشده است و مورد بحث است. این مطالعه به بررسی نتایج تیمکتومی در درمان، میزان بهبودی و کنترل علایم بیماران مبتلا به میاتنی‌گراویس، مراجعه‌کننده به بیمارستان لقمان حکیم طی سالهای 1372 لغایت 1386 می‌پردازد. مواد و روش‌ها: مطالعه به روش توصیفی در کلیه مبتلایان به میاستنی‌گراویس جنرالیزه که مورد تیمکتومی ترانس‌استرنال قرارگرفته بودند، انجام شد. کلیه بیماران میاستنی‌گراویس که طی سالهای ذکر شده، جراحی شده بودند، فراخوان شدند و تأثیر جراحی با شاخصهای میزان داروی مصرفی، علایم، سن، جنس، پاتولوژی تیموس و .. بررسی شد و با آمار توصیفی ارایه گردید. وضعیت بیماران پس از جراحی تا حداکثر 15 سال (میانگین 9 سال) پیگیری شد. یافته‌ها: طی مدت مورد بررسی، 63 بیمار تحت جراحی تیمکتومی قرار گرفتند که 48 نفر (2/76%) مراجعه و پیگیری شدند. بهبود کلی در مدت پیگیری پس از جراحی تیمکتومی، در 77% بیماران مشاهده شد که 2/31% بیماران در این مدت به طور کامل بهبود یافته و 8/45% نیاز به داروی کمتری پیدا کردند، در 7/18% تغییری دیده نشد و در 2/4% موارد، بیماری سیر پیشرونده‌ای پیدا کرد. بیشترین بهبودی در دو سال اول پس از تیمکتومی دیده شد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تیمکتومی یک درمان مناسب در بیماران مبتلا به میاستنی‌گراویس جنرالیزه می‌باشد. نتایج طولانی‌مدت تیمکتومی در بیماران این مطالعه، قابل قبول بوده است ولی بررسی بیشتر در جامعه آماری بزرگتر و مطالعات تجربی توصیه می‌شود